دعاوی طلاق

یکی از پیچیده‌ترین دعاوی مربوط به مسایل خانواده، دعوای طلاق است. این نوع دعوا در عین حال حاوی بیشترین تشریفات برای صدور

رای نهایی است. تشریفات سنگین در نظر گرفته شده برای این نوع از دعوا به دلیل آن است که به راحتی خانواده‌ها گسسته نشوند زیرا برای

حفظ کیان خانواده در اسلام بسیار توصیه شده است. طلاق یک امر یک طرفه است یعنی یکی از طرفین با یک اراده توانایی بر هم زدن عقد

ازدواج را دارد. به این نوع عمل حقوقی یک سویه، اصطلاحا ایقاع گفته می‌شود با این حال طلاق در قانون مدنی حاوی تشریفاتی است

همچنین نیازمند اجرای صیغه مخصوص به خود است.در صورتی که صیغه مختص به طلاق جاری نشود، از نظر قانون مدنی ایران بلااثر

است. در واقع طلاق تنها عمل حقوقی در قانون مدنی است که نیازمند تشریفات است زیرا بقیه اعمال حقوقی به صرف اراده طرفین واقع

می‌شوند و تشریفات خاصی ندارد. به اعمال حقوقی که نیازمند تشریفات خاصی جهت تحقق خود نیستند، اعمال حقوقی رضایی گفته می‌شود و

طلاق از این دسته نیست.

وکالت در طلاق زوجین

شوهر مي‌تواند به افراد دیگری وكالت و وكالت در توكيل غير دهد تا همسر خود را طلاق دهد، همانطور مي‌تواند زن را وكيل در توكيل قرار دهد تا از هم جداشوند، ماده «1138» قانون مدنی عنوان می کند: می توان صيغه طلاق را توسط وكيل زوجین اجراء کرد. در صحت وكالت در طلاق تفاوتی ندارد كه زوج حضور داشته باشد یا خیر. بعضى از مراجع وكالت در طلاق را براى همسری كه در محل زن حاضر باشد، اجازه نداده و صحيح نمي‌دانند.آقایان به هر كس بخواهندمی توانند وكالت دهند كه همسر خود را طلاق دهند، هيچ اشكال حقوقى در آن وجود ندارد،ماده «1119»  وكالت شوهر در طلاق ممكن است مطلق باشد؛ چنانكه شوهر به زن وكالت دهد كه خود را طلاق دهد يا به ديگرى وكالت دهد كه او را طلاق بدهد؛ و ممكن است مقيد باشد؛ بدين نحو كه شوهر بگويد: فلان كس وكيل است پس از شش ماه در مدت ده روز زن مرا طلاق دهد.وكيل حق ندارد از مدت زمان وكالتى كه به او داده شده است، تجاوز کند؛ بنابراین هر زمان شوهر به‌طور مطلق به شخص ديگرى وکالت بدهد كه زوجه او را طلاق گويد، وكيل مزبور نمي‌تواند او را طلاق دهد، زيرا طلاق خلع عبارت از دادن طلاق در مقابل مالى است كه زوجه به شوهر بذل می‌کند، چنانكه در طلاق خلع شرح آن خواهد آمد.وكالت در طلاق ممكن است ضمن عقد لازمى قرار داده شود كه زوج نتواند وكيل را عزل كند. اين است كه ماده 1119 ق. م مي‌گويد: «طرفين عقد ازدواج مي‌توانند هر شرطى كه مخالف با مقتضاى عقد مزبور نباشد، در ضمن عقد ازدواج يا عقد لازم ديگر بنمايند؛ مثل اينكه شرط شود هرگاه شوهر زن ديگر بگيرد يا در مدت معينى غايب شود يا ترك انفاق کند يا بر عليه حيات زن سوءقصد كند يا سوءرفتارى نمايد كه زندگانى آنها با يكديگر غيرقابل تحمل شود، زن وكيل و وكيل در توكيل باشد كه پس از اثبات تحقق شرط در محكمه و صدور حكم نهائى خود را مطلقه سازد.»

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------