آدم ربائی
یکی از
دعاوی کیفری جرم ادم ربایی می باشد.آدم ربایی به معنی مخفی کردن یک شخص بدون میل و اراده وی از جرایم سالب ازادی محسوب می شود که ممکن است روزانه بارها اتفاق افتاده ولی به علت عدم اگاهی پیگیری قانونی نسبت به آن بسیاری از این جرایم در هاله ای از ابهام باقی می ماند.
این جرم نه تنها به تمامیت جسمانی شخص صدمه وارد می کند، ممکن است به تمامیت معنوی فرد نیز صدمه وارد نماید.
برای جلوگیری از وقوع این جرایم شخص ربوده شده بهتر است به محض دسترسی به نیروهای امنیتی (پلیس، اگاهی) آنها را از وقوع چنین جرمی مطلع نمایند.
آدم ربایی در قانون قبل و بعد از انقلاب جرم انگاری شده است. پیش از این ماده‌ای در قانون جزای عمومی، تحت عنوان قانون تشدید مجازات ربایندگان اشخاص وجود داشت که بعد‌ها در سال 1375 تحت عنوان قانون تعزیرات درکتاب پنجم طی مواد 621 به بعد، موضوع آدم ربایی مورد اشاره قرار گرفته است.
حال برای اگاهی بیشتر به تشریح کامل این موضوع می پردازیم
آدم ربایی به دو دسته آدم ربایی ساده و آدم ربایی مشدده تقسیم بندی می‌شود:
آدم ربایی ساده یعنی شرایط و کیفیات تشدیدی وجود نداشته باشد و اگر یکی از جهات تشدید وجود داشته باشد آدم ربایی مشدده است. اگر سن شخص ربوده شده کمتر از 15 سال باشد این یک آدم ربایی مشدده است یا اینکه اگر وسیله نقلیه در ارتباط با جرم به کار گرفته شده باشد آدم ربایی مشدده است اگر شخص در زمان ربایش یا بعد آن دچار یک حادثه‌ای از نظر حیثیت و شئونات یا دچار حوادث روحی و جسمانی شود اینجا هم آدم ربایی مشدده است.
درتعریف نوع مجازات هم باید تاکید کرد که طبق ماده 621 قانون مجازات اسلامی‌در صورتی که سن ربوده شده کمتر از 15 سال باشد یا ربودن به وسیله نقلیه انجام گیرد یا به ربوده شده آسیب جسمی‌یا حیثیتی وارد شود مرتکب به حداکثر مجازات تعیین شده محکوم خواهد شد. طبق ماده 621 قانون مجازات اسلامی، مجازات آدم‌ربایی پنج سال تا پانزده سال حبس در نظر گرفته شده است و مجازات نوزادربایی طبق ماده 631 قانون مجازات اسلامی6 ماه تا سه سال حبس در نظر گرفته شده است و در صورتی که معلوم شود طفل ربوده شده مرده بوده مرتکب به یکصد هزار تا پانصد هزار ریال جزای نقدی محکوم خواهد شد.
شروع به آدم ربایی در قانون پیش بینی شده است.یک حالت این است که اگر فرد عملیات اجرایی را شروع کند بعد پشیمان شود و حالت دوم زمانی است که عملیات اجرایی را فرد شروع کند و بین عملیات دستگیر شود و حالت سوم اگر کاری انجام ندهد و فقط قصد آن را داشته باشد که در هر یک از حالت‌ها مجازات متفاوت است.
بنابراین اگر کسی شروع کند و پشیمان شود اگر میزان عملیات انجام داده شده خود جرم باشد همان مجازات برای او انجام می‌شود و اگر عملیات را شروع کند دیگر در اینجا اقدامات انجام شده شروع به آدم ربایی خواهد بود.
اگر شخصی شروع به آدم ربایی کند یعنی قصد ارتکاب جرم داشته باشد و شروع به اجرای آن کند اما بنا به دلایلی مثلا توسط پلیس یا مردم دستگیر شود یا هوشیاری فرد ربوده شده مانع انجام جرم شود در این حالت‌ها حداقل مجازات برای او در نظر گرفته می‌شود که به استناد ماده 41 و تبصره ماده 621قانون مجازات اسلامی‌به سه تا پنج سال حبس محکوم خواهد شد.
واگر قصد
آدم ربایی داشته باشد و کاری انجام نداده باشد با توجه به اینکه عنصر مادی(عمل ربودن افراد به عنف یا تهدید یا حیله یا به هر نحو دیگر عنصر مادی جرم آدم ربایی محسوب می‌شود) وجود ندارد مجازاتی هم در نظر گرفته نخواهد شد.
اثبات جرم آدم ربایی
برای اثبات جرم آدم ربایی با ادله های اثبات جرم ذیل شکل می گیرد:
- اقرار
- شهادت شهود
- علم قاضی
- سوگند
اثبات جرم آدم ربایی در دادگاه
مواردی را در جهت اثبات جرم آدم ربایی در دادگاه ذکر کردیم که هر شخصی برای اثبات به موارد فوق الذکر نیاز دارد که به شرح هر کدام می پردازیم:
اقرار
اولین مورد در راستای اثبات جرم آدم ربایی اقرار فرد متهم به آدم ربایی می باشد. این شرط در مواقع بسیار کمی رخ می دهد.
ارائه شهادت شهود
ارائه شهادت شهود برای اثبات جرم آدم ربایی یکی از شروط موثر می باشد. شهادت در صورتی مورد پذیرش واقع می شود که شاهد خود به چشم وقوع ادم ربایی را دیده باشد.
علم قاضی
موثرترین نقش را در اثبات جرم ادم ربایی قاضی پرونده دارا می باشد. به علم قاضی ادله معنوی هم گفته می شود، علم قاضی می تواند از اسناد و مدارکی که به دست آمده است و یا گفته ها و صحبت های متهمین، شهود حاصل شود و مجموع دست آوردهای قاضی محکمه می تواند در اثبات جرم آدم ربایی موثر باشد و با اثبات جرم آدم ربایی مرتکب به مجازات جرم آدم ربایی محکوم می گردد.
سوگند
یکی دیگر از ادله های
اثبات جرم ادم ربایی سوگند شاکی می باشد. به نظر می رسد از لحاظ علمی و حقوقی شاکی در صورتی که هیچگونه دلیلی جهت اثبات ادعای خود نداشت و یا در راستای محکم شدن سایر دلایل درخواست سوگند از ریاست دادگاه می باشد.
لازم به ذکر است که برای اینکه جرم آدم ربایی به اثبات برسد می بایست عناصر قانونی،مادی و معنوی این جرم تحقق یافته باشد.عنصر قانونی جرم آدم ربایی ماده 621 و همچنین ماده 631 قانون مجازات اسلامی می باشد.عنصر مادی در خصوص جرم آدم ربایی فعل ربودن می باشد که به هر طریقی می تواند صورت بگیرد مهم ربودن و جابجایی بدون رضایت می باشد. در خصوص عنصر معنوی این جرم هم باید گفت که ارتکاب عمل مجرمانه می بایست همراه با سوءنیت باشد.
مجازات معاونت در جرم آدم ربایی
با توجه به نسخ ماده 628 تعزیرات،
معاونت در جرم ادم ربایی براساس ماده 127 قانون مجازات اسلامی تعیین خواهد شد و بدلیل اینکه مجازات جرم ادم ربایی متغیر بین درجه 4 تا 5 می باشد، در صورتی که به عنف و یا تهدید صورت گرفته باشد مجازات معاون آن حبس درجه 5 یا 6 خواهد بود و اگر بدون عنف و تهدید صورت گرفته باشد مجازات معاون آن حبس درجه 6 یا 7 خواهد بود.
براساس ماده 126 قانون مجازات اسلامی اشخاص زیر معاون جرم محسوب می شوند:
الف- هرکس دیگری را ترغیب، تهدید، تطمیع، یا تحریک به ارتکاب جرم کند یا با دسیسه یا فریب یا سوءاستفاده از قدرت، موجب وقوع جرم گردد.
ب- هرکس وسایل ارتکاب جرم را بسازد یا تهیه کند یا طریق ارتکاب جرم را به مرتکب ارائه دهد.
پ- هرکس وقوع جرم را تسهیل کند.
شاهد برای ادم ربایی:
شاید یکی از مهم ترین دلایل اثبات جرم ادم ربایی شهادت شهود باشد. با توجه به اینکه
جرم ادم ربایی از جمله جرایمی است که با دو شاهد مرد قابلیت اثبات دارد.
مراحل شکایت آدم ربایی:
شاکی می تواند با مراجعه به کلانتری و یا دادسرای محل وقوع جرم نسبت به ثبت شکایت اقدامات لازم را بنماید.
جرم ادم ربایی در صلاحیت کدام دادگاه است؟
رسیدگی به جرم آدم ربایی در صلاحیت دادگاه کیفری 2 می باشد. چنانچه فردی متهم به ارتکاب چند جرم از درجات مختلف باشد، در صورتی که یکی از اتهامات از جمله جرایمی باشد که رسیدگی به آن در صلاحیت دادگاه کیفری استان باشد، این دادگاه باید به اتهامات دیگر او که در صلاحیت دادگاه عمومی است نیز رسیدگی نماید.
مشاوره حقوقی با وکیل کیفری
چنانچه نیاز به مشاوره در زمینه جرم ادم ربایی و نحوه اثبات جرم ادم ربایی داشتید می توانید از طریق
مشاوره حقوقی تلفنی با وکیل کیفری در میان بگذارید.
